Płytki drukowane (ang. PCB – printed circuit board) to płytki wytworzone z materiału izolacyjnego (głównie laminatów szklano-epoksydowych (TSE) lub materiałów kompozytowych), pokryte cienką warstwą folii miedzianej, na którą nadrukowywany jest wzór ścieżek, stanowiących połączenia elektryczne. Na ich powierzchni znajdują się elementy przewodzące wykonane z niklu, srebra, złota i cyny.
Proces przetwórczy płytek drukowanych i układów scalonych rozpoczyna się od częściowo manualnej, a częściowo zautomatyzowanej rozbiórki urządzeń zawierających płytki PCB. Kolejnym etapem jest sortowanie płytek według zawartości metali na kategorie. Zasadniczy podział dotyczy zawartości złota, na podstawie którego wyróżniamy: low-grade (o zawartości złota 0-50/70g złota na tonę), mid-grade (70-120g złota na tonę) high-grade (o zawartości złota >120g złota na tonę). Ilość kategorii towaru zależy od stawianego celu, przy szczegółowym podziale możemy wyróżnić kilkadziesiąt pozycji. Asortyment standardowo jest oczyszczany z części aluminiowych i żelaznych.